Typisch Hechtel

De oudere inwoners van Hechtel weten het zeker nog: ooit was ‘In den Brand’ één groot duinengebied. Zelfs Hendrik Conscience schreef in 1880 al over “den zandboer van Hechtel”. Deze landduinen, die er al in de Middeleeuwen lagen, maken Hechtel-Eksel uniek. Niet voor niets zijn er in de gemeente scholen die ‘De Zandkorrel’ en ‘Ter Duinen’ heten, een carnavalsvereniging die de ‘Zandkrabberkes’ heet enz. Al zijn veel landduinen nu verstopt onder de dennenbomen, toch komen nog steeds veel kinderen met emmers en schepjes spelen in ‘de grootste zandbak van Vlaanderen’.

​

De meeste dennenbomen die de landduinen van het natuurgebied “In den Brand’ bedekken, werden ooit aangeplant om te gebruiken in de mijnen. Na de winter van 2017 zal in totaal 8 ha van deze aanplantingen gekapt zijn. Dit betekent echter geen verlies voor de natuur. De zanderige duinen zijn immers niet ‘dood’ maar net heel interessant voor zeldzame diertjes, mossen en plantjes.

Het zijn soorten die volledig aangepast zijn aan het leven op het open zand. Ook andere dieren zoals de nachtzwaluw houdt van de afwisseling tussen bos en open zand. De landduinnatuur is zo zeldzaam en bedreigd dat Europa dit een topgebied vindt. Daarom kreeg het landduinherstelproject financiële steun van het Agentschap voor Natuur en Bos.

​

Wanneer werden de werken uitgevoerd?

Om de unieke landduinen van In Den Brand weer open te maken werd er in de winter van 2017 flink gewerkt. De lange brede strook tussen de huidige duinen aan de Kamertstraat en het militair domein werd vrijgemaakt van dennen waarbij ook de wortelstronken werden weggehaald. Ook de dikke ‘strooisellaag’ van naalden, takken en bladeren werd weggehaald om de landduinen weer te voorschijn te toveren. Hier en daar verspreid bleven bomengroepjes staan en ook karakteristieke bomen met een grillige vorm bleven. Voor de werken werden naast grote machines ook trekpaarden ingezet, die zonder moeite de hoogste toppen kunnen bereiken.

 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na al die veranderingen zal het even duren voor het landschap zich hersteld heeft, maar al snel zullen de golvende zandheuvels de wandelaars opnieuw in de kuiten kunnen bijten en de Boslandkinderen laten rollen en glijden.

​

Gaat dat stuiven?

De duinen zijn omringd door oude eikenbomen, die ervoor zorgen dat het zand niet tot bij de woonkernen gaat stuiven. Deze eiken zijn nu vaak zo hoog doorgegroeid dat hun ijle stammen minder stuifzand tegen houden. Als zandvanger heb je meer aan lagere en dichter vertakte bomen en struiken. Een deel van de eiken aan de rand zal daarom een ‘hakhoutsnoei’ krijgen. Ze worden tot iets boven de grond gesnoeid, waarna ze het volgende jaar al vanuit het wortelgestel opnieuw uitgroeien. Ze vormen dan opnieuw een dichter scherm om opstuivende zand tegen te houden.

​

Meer weten?

​